oud en nieuw enzo

Ha allen,

Weer eens een berichtje van uit Ethiopië.
Sinds een poosje werken we op school over indianen. De kinderen vinden het geweldig! Ik ook wel eigenlijk;). We maken tipi’s, veren, indianen en zingen liedjes terwijl we met onze schutkoker mee doen. En uiteraard wordt er ook geschminkt Zie de foto’s voor de sfeer in onze klas. Sem was vorige week ziek, erg sneu! Hij wilde wel met zijn dekentje mee naar school.
Verder was ik van plan om mijn haar in te laten vlechten. Ik had op straat al rond gevraagd waar ik dat kon laten doen. Er zijn enorm veel kappers hier in de buurt, alleen het lijkt alsof die allemaal dicht zaten. Wat bleek nou, je moet even aankloppen en dan doen ze de deur open. Ik wilde ook wel weten hoe lang ze er over deden en hoe duur het was. Blijkbaar werd ik niet helemaal goed geïnformeerd. Mij werd verteld dat het ongeveer 2 uur duurde en dat het 20 birr zou kosten. 100 birr is 4 euro, dus reken maar uit. Ik kon het niet helemaal geloven, maar het was me wel duidelijk dat het dus erg goedkoop was. Over de tijd was ik erg blij, 2 uurtjes maar, terwijl ik in Kenia zeker 4 uur had gezeten. Naïef als ik was, ging ik daar dus vanuit. Vrijdagmiddag besloot ik dus rond kwart over 2 om naar de kapper te gaan. De eerste kapper vond ik direct bij ons om de hoek, geweldig! Even kloppen en ik werd binnen gelaten. Daar zag ik 1 kapster bezig met krullen te zetten, 2 meisjes waren (denk ik) aan het wachten op hun beurt, en nog een andere kapster zat op een stoel met een meisje voor zich op de grond het haar te vlechten. Gelukkig sprak 1 van de kapsters Engels en ze begreep goed was ik wilde. Het probleem was alleen dat ze niet kon invlechten. Nou dan maar niet, je moet niet te kieskeurig zijn;). Ik vroeg nog even hoelang het zou duren, weer kreeg ik te horen 1 of 2 uur. Opgelucht nam ik plaats naast de 2 andere wachtende meisjes. Maar gek genoeg was ik de volgende die aan de beurt was, en niet 1 van de andere 2 meisje. Ik gebaarde nog wat, maar de meisjes gebaarde wat terug dat ik echt aan de beurt was. Nou eerst maar eens de goede kleur haar zoeken, je had echt geel haar en nog iets wat best wat van mijn haarkleur weg had, dus dat werd em. Eerst mocht ik helpen met het verdelen van het haar. Ik moest dan telkens plukjes klaarleggen die zij er kon in vlechten, maar aan het eind ging het bij mij helemaal in de klit, dus heeft een ander meisje het maar overgenomen. Ondertussen zat ik er al wel dik 2 uur en we waren net op de helft. Ik vroeg hoe laat ik klaar zou zijn. Nog een uurtje zei ze. Het zal vast zo zijn dat het met mijn haar langer duurt dan met hun haar, maar tijd inschatten is zeker niet hun sterkste kant! Want na een uur was ik zeker nog niet klaar. Ondertussen kwamen Geerten, Gideon en Evalynn mij nog een kopje koffie brengen. Ik mocht ook gerust even pauze houden van die kapster, maar ik wist zeker dat als ik eenmaal uit de donkere hok was, ik geen zin meer zou hebben om terug te gaan. Het waren erg aardige meisje overigens. Uiteindelijk was ik om kwart voor 7 thuis, met ingevlochten haar en 80 birr armer. Ze hadden de uiteinden nog niet in kokend water gedaan, dat moest thuis maar, want er was daar geen stroom. De vorige keer kon ik ’s nachts bijna niet slapen omdat het zeer deed als ik op de vlechtjes ging liggen. Daar had ik nu niets geen last van gelukkig! Het zijn ook veel minder vlechtjes dan de vorige keer. Ik ben er wel erg blij mee.

Zaterdag zouden Geerten, Marleen en de kinderen naar het land gaan. Normaal zou ik mee zijn gegaan, maar er was een nieuwjaarsbijeenkomst voor de jongeren in de kerk, 14-29 jaar. Daar wilde ik eigenlijk wel heen. Dus Geerten heeft mij uitgelegd met welke minibusjes ik mee zou moeten. En ik had alles opgeschreven, plus de globale prijzen, zodat ik niet opgelicht kon worden;). Eerst moest ik naar het asfalt lopen, daar komt iedere minuut zo’n beetje een minibus voorbij. De eerste en beste die stopte, was de goede bus. Gelukkig zat ik bij het raampje, zodat ik niet plat werd geduwd tussen 2 mensen in, maar tussen 1 mens en het raampje;). Dat ene mens was wel erg aardig. De beste man vroeg waar ik heen moest en toen ik dat vertelde, zei hij dat hij me wel naar de juiste bus zou brengen als ik moest overstappen. En dat deed hij ook. En ook in die bus plofte er een jonge man naast me neer en vroeg waar ik heen moest. Nou toevallig, hij moest ook precies die kant op en zal me de weg wijzen. Behalve dat hij een keer vroeg of ik met hem naar de film zou willen (waar ik uiteraard duidelijk no thanks op zei) was ook hij erg aardig voor me en liet de bus precies voor de kerk stoppen. Toen waren we 1,5 uur verder en ik was maar een kwartiertje te laat. Het zou om half 2 beginnen, tot half 8. Op het bankje voor de kerk zaten 2 meisje van mijn leeftijd. Een blank en een donker meisje. Ik vroeg hun of het al begonnen was, wat niet het geval was (domme vraag van mij natuurlijk;)). Dus ging ik maar bij ze zitten en na zeker een half uur te hebben geklets, vroeg ik wat het programma voor die dag eigenlijk zou zijn en wanneer dat ging beginnen. De bedoeling zou zijn om eerst te gaan basketballen, (in mijn geval kijken;)), dan te zingen en te bidden, dan nog wat te eten en nog meer zingen. Maar wanneer we begonnen wist niemand. Na anderhalf uur kletsen kwamen er jongens langs die zouden gaan basketballen, ook zij hadden geen idee wanneer ze konden beginnen, het andere team was er namelijk nog niet. Ondertussen had ik een meisje ontmoet die vlak bij mij woont, ze vertelde me dat we om half 4 weer moesten gaan, omdat er anders geen busje meer zouden rijden. Dus om half 4 vertrokken we weer, zonder ook maar één activiteit te hebben gedaan. En dan zeggen wij in Nederland tegen elkaar dat we echt beter op de tijd moeten letten en om 8 uur echt met de JV avond moeten beginnen;)
Ondertussen probeerde ik Geerten en Marleen te bereiken om te zeggen dat ik veilig aan was gekomen. Maar ik had geen bereik en toen ik met een andere telefoon belde, kregen we geen gehoor. Blijkbaar hadden zij ook geen bereik. Toen we halve wege op de terug weg waren, kreeg ik ze eindelijk te pakken. Ze zouden we oppikken bij het volgende minibus station en dan zouden we nog even uit eten gaan. De terug weg met de minibus was erg gezellig. DD het meisje dat ik in de kerk had ontmoet was erg aardig. Omdat zij iedere zondag behoorlijk lang moet reizen om bij de kerk te komen, vroegen we haar of ze de volgende dag met ons mee wilde rijden. Dat heeft ze ook gedaan. Zo heb ik inmiddels dus wat contacten gelegd in de kerk. Het kost wel erg veel energie, mensen ontmoeten, namen onthouden, Engels praten, maar het is ook erg leuk!
O ja, nog even een toelichting, hier is het sinds 11 september, 2007! Wij mochten ook mee genieten van het nieuwe jaar. Op oudejaarsdag heeft Marleen oliebollen gebakken, heerlijk! En op nieuwjaarsdag waren we uitgenodigd bij de assistent van Geerten en Marleen, Beeka. We mochten bij hem thuis komen eten. Voor het eerst heb ik toen dus injerra op. Ik kan niet zeggen dat ik het vies vond. Maar de smaken van de sauzen waren erg sterk, en ik kon die smaken ook niet thuis brengen. Heel gek is dat! De mensen daar waren erg vriendelijk en gastvrij. Op de weg terug naar huis hoosde het! We konden het riviertje over de weg volgend naar huis.
Vandaag heeft het trouwens niet geregend, het regenseizoen loopt dus nu echt op het eind. Ze zeggen nog 2 weken. We zien er allemaal naar uit, want dan kan het huis gebouwd worden, kunnen we verhuizen, en genieten van de zon en het mooi uitzicht!

liefs Dianne